door Henry
Barenholz, Senior Director HCM Leader Benelux & Nordics
Er was geen discussie, er waren geen meningsverschillen, alleen maar knikkende hoofden. ‘We weten dat performancemanagementsystemen niet werken en dat de meeste mensen ze haten. En hetzelfde geldt meestal ook voor planning van de opvolging. Dat is gewoon een feit.’ Een interessante start van een zeer boeiende lunchbijeenkomst.
De aanleiding hiervan was de publicatie van het nieuwste PARC-onderzoek naar HR, technologie en analytics, dat hier te downloaden is. Andrew Lambertheeft met deze update weer een mooi rapport afgeleverd. En hoewel het vorige rapport pas een jaar oud is, is het opvallend hoeveel er veranderd is in zo’n relatief korte tijd.
Naast de onvermijdelijke gesprekken over de relevantie van performancemanagement die altijd opduiken tijdens zulke bijeenkomsten, waren er twee belangrijke onderwerpen die de belangstelling kregen. Onderwerpen die onafhankelijk van elkaar zijn, maar wel nauw met elkaar verbonden.
Het eerste was hoe de rollen en invloeden van verschillende afdelingen van de organisatie verschoven zijn. Een van de standpunten was dat de IT-afdeling tot voor kort vanuit haar ivoren toren opereerde, de laatste leidende figuur waarvan de business de systemen zou ontwikkelen. Daarna volgde de opkomst van de cloud en zag de HR-afdeling – van oorsprong de slechte relatie als het gaat om investeringen in systemen – opeens de kans om de business nieuwe mogelijkheden te bieden, zonder de beperkingen van een grootzakelijk architectuurmodel. In dit tijdperk waarin organisaties ‘digitaal of dood’ zijn, zijn talenten en vaardigheden die innovatie stimuleren essentieel. Dit is nu te zien in een verandering van de relatie tussen de twee functies.
Het tweede belangrijke onderwerp was de rol van zowel de juridische als de security-afdeling in dit steeds digitalere tijdperk. Laat ik beginnen met eerstgenoemde. Iedereen weet dat technologie radicaal geavanceerd is. Echter, de juridische kaders waarin we te werk gaan konden dat ontwikkelingstempo niet bijbenen. Dit wordt nog eens versterkt door het feit dat, hoewel organisaties steeds meer op wereldwijde schaal opereren, dit niet lijkt overeen te komen met de duidelijke wildgroei aan lokale regelgeving omtrent zaken als toegangsrechten, dataprivacy, datalocatie, databescherming, enzovoort.
De discussie rondom security was al net zo alarmerend. Er waren tekenen, ook van autoriteiten, dat acht van de tien organisaties succesvol gehackt waren. Toch zullen of kunnen de meeste dat niet toegeven. Dit hoeft niet zo te zijn. Er bestaat namelijk al technologie die in staat is zowel data als devices adequaat te beveiligen. Maar het onderwerp moet serieus genomen worden. Het is bijvoorbeeld natuurlijk belangrijk dat data over onze mensen versleuteld is als het niet gebruikt wordt. Maar hoe zit dat als die data verplaatst wordt? Hanteren we dan dezelfde hoge beveiligingsniveaus?
Als je nieuwe systemen overweegt, is het risico te groot om te zeggen: ‘Dat systeem ziet er mooi uit en het lijkt erop dat het doen wat het moet doen.’ En dat kan ook zo zijn. Maar het loont om dieper te graven, gewoon voor de zekerheid. De problemen kunnen juist in de details zitten en je wilt natuurlijk geen fout maken!
#-#-#